Pas fasadës së një takimi “konstruktiv dhe me besim të ndërsjellë”, përtej komunikatave zyrtare, ajo që u zbulua nga takimi 90-minutësh midis Melonit dhe Zelenskyt është një histori tjetër. Një histori në të cilën presioni ndaj delegacionit ukrainas prej Romës u shpreh qartë. Meloni ka qenë e sinqertë në mesazhin e saj mund të përmblidhet: “Mbani në konsideratë se mund të detyroheni të bëni disa lëshime të dhimbshme.”
90 minuta diskutime, të paraprira nga një takim i ngushtë midis Melonit dhe Ministrave të Mbrojtjes dhe Punëve të Jashtme, Guido Crosetto dhe Antonio Tajani, të shoqëruara nga takime paralele ballë për ballë midis dy ministrave dhe homologëve të tyre ukrainas, shënuan një pasdite që nuk ishte tërësisht e qetë në Palazzo Chigi.
Dhe për të paktën 2 ose 3 arsye: Italia mbështet nxitimin që amerikanët po u shkaktojnë negociatave; stafi i Melonit nuk është imun ndaj pikëpamjes se Zelensky është dobësuar nga hetimet për korrupsionin e qeverisë së tij; dhe roli i qeverisë italiane, siç vazhdon ta përsërisë kryeministrja është të arrijë një plan paqeje të drejtë dhe të qëndrueshëm, por duke pasur parasysh udhëheqjen amerikane në vend të udhëheqjes evropiane.
Detajet tregojnë se Meloni, me sa duket, po ushtron një lloj presioni moral mbi Zelenskyn, edhe në emër të Shtëpisë së Bardhë. Kjo vjen pasi Zelensky po bën pikërisht të kundërtën, duke i kërkuar kryeministres italiane të zbusë qëndrimin e Trump, të përpiqet të zbusë vendimin që qeveria amerikane duket se ka marrë – atë të arritjes së një plani paqeje sa më shpejt të jetë e mundur.
Atë mbrëmje, Zelensky madje u shpreh hapur për zgjedhje të reja, gjë që duket të jetë një sfidë më tepër sesa një hap prapa, dhe që shton edhe një shtresë tjetër kompleksiteti në gjendjen e negociatave.
Sigurisht, fjalët e qarta dhe publike të thëna nga Ministri i Jashtëm ukrainas Andrii Sybiha janë domethënëse. Në Palazzo Chigi, ai me mirësjellje përshkroi një lloj liste kërkesash nga Italia: Një rol proaktiv dhe më të fortë në lirimin e aseteve ruse të ngrira në Belgjikë; një dalje nga pezullimi i një vendimmarrjeje të pavendosur në lidhje me programin PURL; blerje e armëve amerikane, e cila deri më tani ka përfshirë më shumë se 15 shtete të BE-së, por jo Romën dhe së fundmi, madje edhe devijimin e disa burimeve që programi European Safe ndan për forcimin e forcave të armatosura të shteteve anëtare. Italia është midis atyre, 4 nga 19 shtete, që nuk do të përdorin një pjesë të fondeve për ndihmë ushtarake për Ukrainën.
Ka prova të mjaftueshme që sugjerojnë se jo gjithçka shkoi mirë, se disa dallime janë shprehur qartë për herë të parë nga të dyja palët. Për më tepër, Meloni, të paktën për Partinë Demokratike dhe pjesën tjetër të opozitës, vazhdon të qëndrojë me një këmbë në të dyja kampet, e ankoruar në përpjekjet evropiane për të mbrojtur Kievin, përfshirë edhe nga sulmet diplomatike nga Shtetet e Bashkuara, por në të njëjtën kohë e ngurruar të distancohet sadopak nga toni i ashpër që Donald Trump po imponon në negociatat në vazhdim.
Sinjali – aty ku e vërteta flet para lajmit!
