Juventusi i Igor Tudorit vazhdon të përballet me një sfidë të madhe taktike: ndërtimi i një sulmi të ekuilibruar duket gjithnjë e më i vështirë, pavarësisht nga talenti i madh që ka në dispozicion. Çështja kryesore? Mungesa e përputhshmërisë mes lojtarëve në role të ndryshme sulmuese, e cila mund të ndikojë jo vetëm në rezultatet e Juventusit, por edhe në të ardhmen e trajnerit kroat.
Dusan Vlahovic mbetet sulmuesi kryesor dhe më i fortë teknikisht dhe fizikisht, por situata e tij kontraktuale (qershor 2026) e vendos klubin para dilemës: rinovimi duket i pamundur, ndërsa çdo vendim për largimin e tij duhet marrë me kujdes.
Për më tepër, Jonathan David dhe Lois Openda preferojnë të sulmojnë hapësirat dhe të luajnë jashtë qendrës, duke e bërë të vështirë kombinimin e tyre me një qendërsulmues klasik si Vlahovic.
Për këtë arsye, Tudor po shqyrton një 3-5-2, ku Vlahovic do të partnerizohej me njërin nga dy sulmuesit e tjerë, ndërsa pjesa kreative e ekipit, përfshirë Kenan Yildiz, Edon Zhegrova dhe Francisco Conceicao, mund të rrezikohej.
Këta lojtarë kanë ofruar kreativitet dhe pasiguri për mbrojtësit kundërshtarë, dhe heqja e tyre nga formacioni do të ishte një humbje e madhe për Juventusin.
Në këtë kontekst, një rol vendimtar po luan Edon Zhegrova. Ai ka treguar se mund të adaptohet në skema të ndryshme, duke qenë aktiv dhe i rrezikshëm si në 3-4-3, ashtu edhe në 4-3-3. Paraqitja e tij kundër Atalantës dhe në ndeshjet e tjera kanë treguar se Zhegrova është një element kyç për ndërtimin e sulmit, duke sjellë ritëm, kreativitet dhe pasime vendimtare që ndihmojnë partnerët e tij të shfaqin potencialin maksimal. Minutat e pakët sipas calciomercato, është tjetër problem i Tudorit.
Në fund të ditës, sfida e Juventusit mbetet e qartë: sulmi ka lojtarë të jashtëzakonshëm, por mungon një identitet i qartë. Për të fituar dhe për të stabilizuar skuadrën, Tudor duhet të gjejë formulën e duhur, duke vlerësuar çdo lojtar. /Telegrafi/