Presioni i lartë i gjakut, një nga shkaktarët kryesorë të shpërthimit të aneurizmës në tru

Shfaqet një dhimbje koke e fortë, të cilën pacientët e përshkruajnë si “bubullimë” dhe më të fortën që kanë pasur ndonjëherë, shpesh e shoqëruar me të përziera dhe të vjella, si dhe vetëdije të dëmtuar

Aneurizmat cerebrale janë zgjerime të lokalizuara të arterieve të trurit dhe sipas të dhënave, dy deri në pesë për qind e popullsisë ka një aneurizëm në njërën nga enët e gjakut të trurit.

Është vlerësuar se 20 për qind e aneurizmave do të gjakosen gjatë jetës së tyre dhe ajo që është shqetësuese është se gjysma e pacientëve të tillë vdesin menjëherë pas rupturës së tyre dhe nga ata që mbijetojnë dhe trajtohen në një institucion të specializuar – vetëm një e treta shërohet plotësisht, një e treta mbetet me pasoja më të lehta ose më të rënda dhe një e treta vdes.

Zhvillimi i aneurizmës është rezultat i një procesi shumëfaktorial që përbëhet nga faktorë predispozues gjenetikë dhe faktorë dytësorë të rrezikut.

Para së gjithash, është një defekt në murin e enës së gjakut që ka ndodhur gjatë zhvillimit embrional ose më vonë në jetë dhe, më pas, nën ndikimin e forcave hemodinamike të rrjedhjes së gjakut, me kalimin e kohës në atë vend zhvillohet një aneurizëm, transmeton Telegrafi.

Fakti që aneurizmat ndodhin më shpesh në pikat e bifurkacionit të enëve të mëdha të gjakut në tru tregon rëndësinë e faktorëve hemodinamikë. Kjo është arsyeja pse është e nevojshme të theksohet ndikimi i hipertensionit të parregulluar, i cili është një faktor i rëndësishëm rreziku për shfaqjen e aneurizmave të trurit.

Me zhvillimin e procedurave moderne diagnostikuese, kryesisht skanerëve dhe imazherisë me rezonancë magnetike, procedurave angiografike dhe disponueshmërisë së tyre më të madhe, numri i pacientëve te të cilët aneurizma zbulohet “në kohë” para se të shpërthejë, është duke u rritur.

Pasi aneurizma zbulohet me anë të këtyre metodave, karakteristikat e saj morfologjike analizohen për të vlerësuar rrezikun e rupturës. Rreziku i rupturës së saj është më i madh me aneurizmat më të mëdha se pesë milimetra.

Aneurizmat e vendosura në bifurkacionet e enëve të mëdha të gjakut në tru, veçanërisht arteria cerebrale e mesme, arteria komunikuese anteriore dhe arteria bazilare, shoqëroheshin më shpesh me një rrezik më të lartë të këputjes. Madje, dhe aneurizmat e parupturuara mund të shkaktojnë simptoma të caktuara.

Simptomat më të zakonshme janë dhimbjet e kokës, por edhe simptoma të tilla si varja e qepallave, dhimbja pas syrit, dobësia në njërën anë të fytyrës ose trupit… Aneurizmat e ruptuara, nga ana tjetër, shkaktojnë gjakrrjedhje të madhe në tru dhe çojnë në një dhimbje koke të fortë që pacientët e përshkruajnë si “bubullimë” dhe dhimbjen e kokës më të fortë që kanë pasur ndonjëherë, e cila shpesh shoqërohet me të përziera dhe të vjella, por edhe një çrregullim të gjendjes së vetëdijes në nivele të ndryshme dhe madje edhe në komë.

Nëse ekzistenca e një aneurizme të trurit përcaktohet si shkak i gjakrrjedhjes, fillohet trajtimi, i cili përfshin përjashtimin e aneurizmës nga qarkullimi, në mënyrë endovaskulare ose kirurgjikale. Të dyja metodat kanë avantazhet dhe specifikat e tyre dhe më shpesh vendimi për metodën e trajtimit merret në konsultim, me pjesëmarrjen e mjekëve të specialiteteve të ndryshme.

Rikuperimi dhe rezultati i trajtimit varen nga shumë faktorë, si dhe nga metoda e trajtimit.

Trajtimi endovaskular i aneurizmave që nuk kanë rupturë dhe janë zbuluar “në kohë” është më i rehatshmi për pacientin. Kjo metodë përdor ekzistencën e rrjetit tonë të enëve të gjakut dhe kështu arteriet e trurit arrihen përmes arteries inguinale me një sistem të veçantë kateteri, dhe më pas aneurizma mbushet me spirale specifike platini për ta eliminuar atë nga qarkullimi. Nga ana tjetër, në rast të rupturës së aneurizmës dhe gjakrrjedhjes së madhe, trajtimi operativ ka një avantazh, sepse në këtë rast, përveç trajtimit të aneurizmës, kryhet edhe evakuimi i gjakut, i cili e çliron trurin nga prania dhe presioni i gjakut.

Është treguar se hipertensioni i parregulluar, pra ai që karakterizohet nga kërcime të papritura dhe të shpeshta të presionit të gjakut, ndikon ndjeshëm në këputjen e aneurizmave.

Gjithashtu, pirja e duhanit dhe sëmundja e theksuar aterosklerotike e enëve të gjakut veçohen si faktorë rreziku. Faktorët gjenetikë gjithashtu luajnë një rol në formimin e aneurizmave, prandaj ekzaminimet diagnostikuese parandaluese rekomandohen për ata prindër, prindërit e të cilëve janë diagnostikuar me aneurizëm, veçanërisht pas moshës 35 vjeç, kur rreziku i këputjes rritet gradualisht.