Ndërsa Izraeli vazhdon operacionin ushtarak për të pushtuar plotësisht Qytetin e Gazës, mijëra palestinezë të zhvendosur në “zonën humanitare” al-Mawasi në Gazën jugore po përballen me kushte gjithnjë e më të rënda, mes mbipopullimit, mungesës së ushqimit dhe sigurisë së pasigurt.
Të paktën dy fëmijë janë vrarë dhe disa të tjerë janë plagosur pas sulmeve izraelite ndaj tendave në zonën e al-Qarara, duke ngritur shqetësime mbi mbrojtjen e civilëve në zonat e shpallura si të sigurta nga ushtria izraelite.
“Ne po jetojmë në kushte kaq të vështira saqë as një kafshë nuk mund t’u mbijetonte”, tha Sylvia al-Shurafi, e zhvendosur së fundmi në al-Mawasi.
“Ne menduam se këto zona humanitare për të cilat folën do të kishin ujë dhe tenda. E detyruam veten të dëgjonim për të shpëtuar jetën tonë, por përfunduam duke jetuar në rrugë. Është kaq e padrejtë”, shton ajo.
Sipas BBC, trupat e dy fëmijëve u sollën në Spitalin Nasser në Khan Younis pas një sulmi në agim në al-Qarara.
Izraeli ka urdhëruar qindra mijëra banorë të Gazës të largohen drejt al-Mawasi, duke premtuar shërbime më të mira, por realiteti në terren është ndryshe.
“Situata po përkeqësohet me të vërtetë çdo ditë”, deklaroi Olga Cherevko, zëdhënëse e zyrës humanitare të OKB-së (Ocha).
“Është plot dhe njerëzit që vijnë nga veriu janë ulur në anët e rrugëve duke mos ditur se ku të shkojnë.”
“Të gjithë po kërkojnë një vend të sigurt”, tha një tjetër banor, Mohammed Ismail.
“Tendat janë ngjitur pranë njëra-tjetrës. Mund të dëgjosh çdo fjalë të fqinjit… Ku janë sistemet e kanalizimeve? Ne kërkojmë ujë dhe gjithçka është kot. Betohem në Zot, kjo është vuajtje e vërtetë.”
Pavarësisht premtimeve, agjencitë e ndihmës përballen me kufizime për të sjellë ndihma përmes kalimeve në Gaza. Ushqime si gjalpi i kikirikut janë klasifikuar si artikuj “luks” dhe nuk lejohen, duke bllokuar sasi të mëdha ndihmash.
“Familjet po ikin nga një ferr vetëm për të përfunduar në një tjetër”, tha Tessa Ingram nga UNICEF.
“Fëmijët janë vazhdimisht të sëmurë dhe të uritur. Prindërit shpesh nuk hanë, që fëmijët të kenë një vakt në ditë… Kam dëgjuar që njerëzit ecin me orë për të pasur qasje në ujë të pijshëm.”
Sylvia al-Shurafi, e cila u largua nga Qyteti i Gazës pas bombardimeve që dëmtuan shtëpinë e saj, shton:
“Fëmijët e mi janë bërë shumë, shumë të dobët. Më i vogli im filloi të belbëzonte. Ai është gjithmonë i tensionuar dhe i frikësuar.”
“Ushqimi dikur ishte gjëja e fundit për të cilën mendonim, tani është gjëja më e rëndësishme. Është thjesht mbijetesë.”
Sinjali – aty ku e vërteta flet para lajmit!