Një fëmijëri e pakënaqur lë një gjurmë të thellë në jetën e një personi, duke formësuar mënyrën se si ai lidhet me veten dhe të tjerët.
Ndërsa përvojat mund të ndryshojnë, ekzistojnë modele sjelljeje dhe tipare emocionale që janë më të zakonshme tek njerëzit që janë rritur në rrethana të vështira, thonë ekspertët. Këto tipare nuk do të thotë që një person nuk mund të ndryshojë ose të lulëzojë, por ato zbulojnë se si përvojat e hershme mund të formësojnë moshën madhore.
Vetëkritikë e tepërt
Njerëzit që shpesh kritikoheshin ose u mungonte mbështetja në fëmijëri kanë tendencë të jenë gjykatësit më të ashpër të vetes. Ata shpesh ndiejnë sikur nuk janë kurrë mjaftueshëm të mirë, edhe kur arrijnë sukses.
Vështirësi në besim
Psikologët theksojnë se fëmijët që nuk kanë pasur një mjedis të qëndrueshëm dhe të sigurt shpesh zhvillojnë frikë nga besimi si të rritur. Ata kanë frikë nga zhgënjimi dhe refuzimi, kështu që e kanë të vështirë të hapen ndaj njerëzve, gjë që mund të ndikojë në marrëdhëniet dhe miqësitë e tyre.
Ndjeshmëri ndaj refuzimit
Këshilltarët thonë se njerëz të tillë reagojnë shumë dhunshëm ndaj situatave në të cilat ndihen të lënë pas dore. Edhe ndryshimet e vogla në sjelljen e të dashurve mund të perceptohen si shenjë refuzimi, gjë që krijon dhimbje shtesë emocionale.
Nevoja për kontroll
Ekspertët vërejnë se njerëzit që janë rritur në kushte të pasigurta dhe kaotike kanë tendencë të kontrollojnë sa më shumë aspekte të jetës së tyre si të rritur. Kjo u jep atyre një ndjenjë sigurie, por në të njëjtën kohë, mund të krijojë tension në marrëdhënie sepse të tjerët e perceptojnë kontrollin e tyre si të tepruar.
Pavarësisht këtyre sfidave, shumë njerëz që kanë kaluar një fëmijëri të palumtur arrijnë të zhvillojnë forcë dhe qëndrueshmëri, duke treguar se përvojat e hershme nuk kanë pse të përcaktojnë tërë jetën e tyre.